زبان نشان دهنده سلامت بدن و همچنین معیار تشخیصی مهم در شناخت مزاج و بیماری ها در طب سنتی است. از منظر طب سنتی ایرانی، زبان منعکس کننده تمامی حالات درونی بدن انسان دانسته می شود و خصوصیاتی مانند رنگ، اندازه، شکل، ثقل ( احساس سنگینی )، خشکی یا رطوبت زبان نقش قابل توجهی در تشخیص حالات سلامت بدن و اعضای مختلف خصوصا مغز، کبد و معده دارند. به همین دلیل زبان شناسی می تواند یک تخصص بسیار مهم محسوب شود که می تواند به ما در تشخیص بسیاری از مشکلات کمک کند. عطاری توحیدی با مدیریت هادی شفقتی در این زمینه می تواند به شما راهنمایی های ویژه ای را ارائه دهد که شما می تواند برای دریافت این موارد از طریق شماره های مندرج در این وب سایت با ما در تماس باشید.
هر قسمت از زبان بيانگر چيست؟
نوک زبان محدوده عنصر آتش است و با عملكرد قلب تطابق دارد. اين بخش از زبان سلامت فيزيكی و روحی قلب هر فردی را به صورت مشخص به ما نشان می دهد. طرفين زبان منعكس كننده تغييرات كبد و كيسه صفرا است. در كناره های زبان ممكن است يك سری كنگره هايی وجود داشته باشد كه در اصطلاح گفته می شود سوء جذب مواد غذايی وجود دارد و نشان دهنده اين است كه كبد عملكرد خوبی ندارد. ناحيه بعد از نوک زبان محدوده عنصر فلز است يعنی عملكرد دستگاه تنفسی و سيستم ايمنی بدن در اين قسمت قرار گرفته است و وقتی رنگ آن قرمز شود يا پف كند بدان معنی است كه عفونت دستگاه تنفسی در راه است و يا ايجاد شده است. زردی و رنگ پريدگی اين بخش از زبان نشان دهنده اين است كه دستگاه ايمنی فرد ضعيف شده است.
بخش مركزی زبان كه به آن عنصر خاک می گويند؛ عملكرد شكم، طحال، دستگاه گوارش و پانكراس را نشان می دهد .ناحيه انتهايی زبان مربوط به عنصر آب است و عملكرد بسياری از ارگان های بدن مثل كليه ها، مثانه و سيستم هورمونی و غدد جنسی را نشان می دهد. در انتهای زبان دو برآمدگی وجود دارد كه برای تشخيص طعم غذاها به كار می رود؛ غلظت و زردی مايع بزاقی اين قسمت از زبان خصوصا در خانم ها نشان دهنده عفونت مثانه می باشد.
تشخيص مزاج افراد از روی ميزان رطوبت و خشكی زبان
اگر بخواهيم از روی رطوبت زبان به مزاج افراد پی ببريم بايد زبان را به سه دسته تقسيم كرد. زبان خشک نشان دهنده غلبه حرارت است و افرادی كه معمولا صفراوی و سوداوی هستند که ما بر بخش مزاج شناسی به آن اشاره کرده ایم، زبانشان خشک است. اگر زبان مرطوب باشد نشان دهنده تعادل بدن است و افراد دموی معمولا زبانشان كمی مرطوب است. اگر زبان خيس و آبكی باشد بيانگر اين است كه فرد طبع سرد داشته و نشان دهنده وجود بلغم در معده است.
تشخيص بيماری از روی رنگ زبان
زبان سالم معمولا به رنگ صورتی است. اگر رنگ زبان زرد باشد نشانه صفرا و وجود مشكلات و ضعف در كبد و معده می باشد. سرخی زبان نشان دهنده دم يا همان خون است و از وجود بيماری های غفونی و تورم در بدن خبر می دهد. رنگ بنفش حاكی از بيماری های قلبی و ريوی و آبی بودن رنگ زبان نشان دهنده مشكلات كليوی می باشد. در صورتی كه زبان بی رنگ باشد كمبود ويتامين و مواد مغذی در بدن را نشان می دهد. رنگ قرمز روشن بيماری های قلبی و مرتبط با خون مثل فشار خون و اگر زبان سفيد بود بيانگر مزاج سرد و خلط غالب بلغم می باشد. در صورتی كه زبان سفيد و متورم باشد؛ سردی معده و كبد در بدن بيمار مشخص می شود. با توجه به علم زبان شناسی، می توان آن را از نشانه های بارز يبوست نيز دانست.
تشخيص از روی شكل ظاهری زبان
زبان های كوتاه معمولا ارثی هستند و اگر لاشه آن ها كم رنگ باشد ميتوان به سردی بدن پی برد. اگر زبان قرمز و دارای ترک باشد به گرمی طبع فرد دلالت دارد. زبان های دراز نشان از گرمی و حرارت قلب و كبد می باشد. معمولا افرادی كه صفراوی هستند زبان های دراز دارند و اگر خشكی هم به اين موضوع اضافه شود نشان دهنده خلط سودا می باشد. به همین دلیل یکی از راه های موثر در زبان شناسی، بررسی شکل ظاهری است که زبان هر فرد دارد چرا که می تواند بیانگر موارد بسیار مهمی برای ما باشد.
شقاق و ترك زبان نشانه چیست؟
ترک های روی زبان نيز در نتيجه حرارت و گرمای زياد بوده و اگر مادر زادی نباشد وجود مشكلات كبدی حتمی است. هم چنين وجود خشكی مفرط در مغز باعث بروز ترک و شقاق روی زبان افراد می شود. از ديگر عوامل پيدايش ترک روی زبان تجمع اخلاط سوخته در معده يا غلبه اخلاط بيماری زا در معده و صعود بخارات حاصل از آن ها می باشد. به اين علت كه منشا اين بخارات اخلاط مختلف در معده است؛ برای تشخيص اخلاط بايد مزه و رنگ زبان و ساير علائم وجود خلط در معده بررسی شود.